Toen ik alle Ryanair merchandise had overleefd - we willen allemaal geld overhouden om meer ijsjes te kunnen kopen - kwam ik aan in Santander. Eén zakenman, acht priority passagiers, en dan de kudde gewoon volk uit het vliegtuig. De budgetmaatschappijen herijken de kaart van Europa - dit zijn nieuwe bestemmingen, vroeger kwam je hier niet.
Als je Santander binnenrijdt kom je langs twee Spitfires. En dat doet me plotseling verlangen naar de roekeloze tijden van weleer. Ik word al zenuwachtig als ik die piloot rond het vliegtuig zie wandelen, fluitend, handen in z'n zakken- dit zal toch niet de hele veiligheidscontrole van zo'n lowbudgetclub...maar nee, alles goed georganiseerd, zeker ook de anti-terrorisme controle: het laatste gevaar dat Europa nog bedreigt.
 |
| Spitfire in het lokale museum van Oviedo |
Die Spitfires- wat een breekbare machientjes, geen enkele luxe, geen veiligheidsmaatregelen. Wat een moed om daarmee in oorlogstijd over het zwaarbewapende Duitsland te vliegen.
Wat doet het met ons, deze veiligheidsevolutie? Waar moeten mannen zich nog bewijzen? Komt er ooit nog een oorlog?
Zo, een filosofische start van mijn Camino. Zal het veilig zijn, is er enig gevaar? Een eerste prijs is betaald: Ryanair liet me enorm bijbetalen voor mijn lange wandelstok. Maar ja, ondenkbaar zonder deze stok te lopen, die ook al de hele Frances met mij heeft afgelegd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten