Het heeft te maken met waarom ik dit blog geschreven heb. Het Nederlandse Genootschap van St. Jacob publiceerde in haar laatste nieuwsbrief een overzicht van recente publicaties over de Camino. Alleen in het Nederlands zijn dat er al veertig! De meeste bevatten vrij persoonlijke verhalen. Ik streef naar een andere mix.
Een sobere weg, dit blog, is bedoeld in de traditie van hoe de Hadj is beschreven (vanzelfsprekend, beste lezer, vergelijk ik daarmee niet Camino and Hadj - het zijn verschillende werelden). Maar het is erg interessant wat Trojanow schrijft over de reisverhalen: 'Islamitische schrijvers stellen hun eigen gevoel niet op de voorgrond, hun eigen stemmingen zijn nauwelijks leidend. Een reisverhaal waarin de lichamelijke gezondheid en geest en ziel van de schrijver centraal staan, is een vrij nieuw westers verschijnsel dat hogelijk bijdraagt aan het verlies van de reputatie van het genre reisverhalen.'
Een conclusie waar ik me zeker in kan vinden.
Over de islam en de hadj
In Trojanow's boek kon ik niet ontdekken hoe ver de pelgrims nu eigenlijk moeten lopen. Er zijn zeer vele rituelen, en ze verblijven wekenlang in Saudi-Arabië.
Pelgrims, schrijft Trojanow, kunnen compromisloos leven, wat je in het gewone leven niet kunt doen. De pelgrim krijgt een idee van hoe een perfect religieus leven eruit zou kunnen zien; het is eenvoudig, geordend, puur, met een doel. Sommige mensen veranderen zeker hun levensstijl na de hadj; de meerderheid stapt het gewone leven weer in, met een mooie herinnering aan de gelukkige, spirituele vakantiereis die de hadj is.
In de islam is Mekka de belangrijkste heilige stad. De Kaaba werd gebouwd op geheiligde grond, die al werd aanbeden in voor-islamitische tijden. De Kaaba is gebouwd door Ibrahim (Abraham), op bevel van God, vertelt de Koran ons. Ooit werden hier de maagd Maria en Venus aanbeden.. de religies mengden zich zeer levendig. Er wordt gezegd dat de Kaaba zo heilig is dat er nooit een vogel over vliegt (kan vliegen).
Schoonheid leidt tot religieuze bespiegelingen, schrijft Trojanow. Dat is wat je zeker ook op de Camino de Santiago kunt ervaren, waar de vredige, stille kerken uitnodigen tot mijmeringen over leven, geloof of wat op dat moment maar belangrijk voor je is.
Trouwens een reden waarom ik erover denk de Camino Frances nog eens te lopen, maar dan zonder stempelkaart-geen doel dan onderweg zijn en alle tijd nemen voor onder andere de monumenten.
Een interessant verschil met het Christendom: in de islamitische wereld is nauwelijks plek voor kluizenaars die afgezonderd willen leven. Er zijn ook geen kloosters of monniken.
Trojanow reist terug naar huis, en vindt een manier om deze geliefde reis nog eens te maken: door dit boek te schrijven. En zo kunnen we eindigen met mijzelf: dat is waarom je dit blog nu leest...
Leren van andere culturen. Ik probeer het.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten