Natuurlijk draagt elke kilometer er naar toe bij. Toch krijgt voor mij de Camino zijn hoogtepunt op de meseta. Eerst het verblijf in mijn geliefde Castrojeriz. De volgende morgen de Mostalares op. Ik deed er lang over, zwaarte in meer dan alleen rugzak en hitte.
Daar boven, de immense vlakten over starend, voel ik waar ik voor naar Spanje kom. Naar beneden, de diepte in, de zon in, geen einder, geen schaduw. De hele weg tot Leon- de mooste delen van deze Camino. Gimme no shelter.
Way be straight
way be endless
sun burn me
touch me
be in my heart
camino
siempre
Camino Meseta 2015
Deze dag in juni. Treuzelend, alles bekijken wat maar mooi lijkt. Wetend dat de hete middag op de loer ligt. Met een brandende zon en een kaarsrechte weg helemaal tot aan Calzadilla de la Cueza. Ik ben laat. Ik loop alleen. Mijn broeders zijn al verderop. De andere pelgrims zijn me gepasseerd.
Al wat ik wil is in de schaduw zitten. Maar de weg moet genomen worden. En er is geen schaduw. Mijn water is niet eindeloos. Een gevoel van angst. Maar wat kan me gebeuren, de aarde draagt me wel. Ik zet mezelf ertoe stenen te verzamelen. En te beschrijven. En ze op het pad te leggen.
Kijk niet om.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten