Om zeven uur, begin oktober, is het nog donker in westelijk Spanje. De meeste herbergen serveren geen ontbijt, dus rond die tijd is het inpakken en op weg!
Ik trek mijn wandelschoenen aan. Zorgvuldig, langzaam ritueel. Altijd dat speciale gevoel van beloftes, natuur, naar buiten. Ik doe mijn rugzak op. Voelt stevig, je voelt je klaar voor alles met zo'n gewicht bij je.
Waar is mijn hoed. Waar mijn wandelstok. Routegids onder mijn gordel. Waterfles gevuld. Mobieltje uit. Klaar. Naar buiten stappen. De temperatuur voelen, naar de lucht kijken. Weer een dag on the road.
Nu hoef ik alleen nog maar de eerste gele pijl te vinden. Eerste gift van de dag: zonsopgang!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten