Ik zit op een bankje aan de rand van het dorp, met een fantastisch uitzicht op de Montes de León. Achter de heuvels zijn de veelbelovende bergen van Galicië al zichtbaar. Het is zeven uur op een mooie najaarsavond.
En dan schuifelt een oud dametje over het weggetje dichterbij. Ze is helemaal overstuur. Er zit opeens een vreemdeling op haar avondbankje. Ze gaat iets verderop op een muurtje zitten. Ze doet net of ze me niet ziet. Ze reageert niet op mijn half-Spaanse uitnodiging erbij te komen zitten, de bank is lang genoeg. Na tien minuten staat ze op, werpt een blik op waar de koeien zijn op de heuvel, en schuifelt weer weg. Morgen zal haar bankje weer vrij zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten