Kerkklok. Begrafenis. Het dorp wandelt achter de statige blauwe Mercedes. Wat mooi dat je nog eens in zo'n prachtige auto mag liggen. Vooraan loopt de stille familie. Erachter de naaste buren. Een vrouw sluit aan, gehaast, jas half aan, de kinderen meetrekkend. En de stoet waaiert uit, de laatste mensen roken eens een sigaretje en kletsen alweer wat. Als je er maar bent.
Alles klappert in de septemberwind, waarin al een vleugje verre herfst. De belgeluiden van de kerk waaien naar alle uithoeken van het dorp. Dit is zo van het platteland - in de stad zou je de klok niet eens horen- eerbetoon voor een leven, een welluidend half uur, is dat genoeg?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten